Επιλέξαμε τον διάσημο για μας τους Έλληνες, Ομηρικό κι επικό ταξιδιώτη Οδυσσέα ως το άλλο μας πρότυπο μας για το πάθος. Στα έργα του Ομήρου, πρώτα και στη συνέχεια του Δάντη και του Tennyson, ο Οδυσσέας απεικονίζεται ως παθιασμένος βασιλιάς και ταξιδιώτης που “λαχτάρα περιπέτεια”. Στην Ομήρου Οδύσσεια, ο Οδυσσέας αναφέρει ένθερμα: “Το ταξίδι είναι η ουσία”. Ισχυριζόμενος ότι “Κάθε άνθρωπος χαίρεται για το έργο που του ταιριάζει καλύτερα”, συνεχίζει ο Οδυσσέας: “Επιτρέψτε μου τότε να μην πεθάνω άθλια και χωρίς αγώνα, αλλά επιτρέψτε μου πρώτα να κάνω κάτι σπουδαίο που θα συζητιέται μεταξύ των ανθρώπων μετέπειτα, που θα είναι η υστεροφημία μου.” Σύμφωνα με τον Οδυσσέα του Tennyson, “δε μπορώ να ξεκουραστώ από το ταξίδι: θα πιω τη ζωή μέχρι τελευταίας σταγόνας, θα γευτώ ως το ίζημα στο κάτω μέρος της φιάλης, όλες τις στιγμές, τις έχω απολαύσει στο μέγιστο, έχω υποφέρει τα μέγιστα, τόσο με εκείνους που με αγάπησαν, όσο και μόνος.” Στο αρχέτυπο του Οδυσσέα του Tennyson καταγράφεται ότι οδηγείται από την επιθυμία “να αγωνιστεί, να αναζητήσει, να βρει και να μην υποχωρήσει”.